Tweede ronde Guadeloupe en Dominica

Januari – februari 2025

Vanaf Sint Eustatius hadden we een nachtje slaapstop op Nevis en vandaar vertrokken we ’s ochtends nog in het donker en werd het een grijze, natte tocht. Veel wind, geen wind, weinig wind, Guadeloupe leek steeds verder weg. We besloten als tussenstop te gaan ankeren op Montserrat. De normaal gesproken prima ankerbaai was door de deining geen optie dus probeerden we het steeds een baai verder. Toen we eindelijk een rustige plek hadden gevonden, bleek deze in de ‘exclusion zone’ te liggen. Door een aantal vulkaanuitbarstingen is ongeveer tweederde van het eiland onbewoonbaar geworden en tot exclusion zone (verboden gebied) uitgeroepen. Ook het ankeren in dit gebied is ten strengste verboden. Eerlijk gezegd ook niet echt aantrekkelijk door de sterke zwavellucht (rotte eieren). Toch maar door naar Guadeloupe dan.

Net na zonsondergang dropten we ons anker in de drukke baai bij Deshais op Guadeloupe. De volgende dag stond in het teken van onverwacht weerzien. Een Engelse/Ierse bemanning die we in Lagos (oktober 2022) hadden ontmoet en een Zwitserse/Colombiaanse bemanning waar we op Curaçao bevriend mee waren geraakt. We nodigden ze alle vier uit voor een borrel aan boord en zo komen onverwacht gezellige avonden tot stand!

Helaas was het weerzien voor nu van korte duur. De drukte in de baai zorgde er voor dat we niet genoeg ankerketting konden geven. Omdat andere boten wel erg dichtbij kwamen, besloten we -met slecht weer op komst- te verhuizen naar de grotere en ons bekende baai bij Malendure. Zo gezegd zo gedaan.

Ware het niet dat het de eerste avond al misging.

Het regende en we lagen op de bank te ‘Netflixen’ toen we schijnsels van zaklampen door onze ramen zagen. Er werd ook geroepen en gefloten. Even buiten kijken wat er aan de hand is. Er bleek een grote catamaran los te zijn geslagen en er werd nu alle moeite gedaan om hun boot van onze boot af te houden. De twee bemanningsleden stonden bij het roer en de passagiers hadden geen idee wat te doen en waren in paniek. Uiteindelijk lukte het hen om op de motor van ons weg te komen maar ze dropten hun anker veel te dichtbij. Toen ze hun anker weer ophaalden, bleek onze ankerketting over hun anker te liggen. Een bemanningslid sprong in het water en ging bovenop het anker zitten om de ketting los te halen. Levensgevaarlijk! Vooral omdat de schipper buiten gezichtsafstand het anker op en neer liet gaan! Wat een toestand en wat waren we blij ze zonder kleerscheuren los kwamen!

Omdat het donker was en regende, zou de schipper de volgende ochtend langskomen om de schade op te nemen. Toen we ’s ochtends aan de koffie zaten, zagen we de catamaran vertrekken! Tot zover goed zeemanschap, pfff! Gelukkig lukte het Giel hen met de dinghy in te halen en hun verzekeringsgegevens te krijgen.

Na anderhalve week slecht weer met veel wind en regen en dus veel tijd op de boot te hebben doorgebracht, werd het eindelijk rustiger en konden we doorvaren naar Terre de Haut. Dit eilandje hoort bij Guadeloupe maar moesten we vorig jaar (zie blog ‘Caribische eilanden hoppen’) helaas al na 1 dag verlaten vanwege slecht weer op komst.

Nu huurden we een elektrische fatbike om het eiland te verkennen. Zelfs op standje turbo was het af en toe flink trappen om bovenop een berg te komen. Maar het was de moeite zeker waard.

Terre de Haut, toeristisch maar mooi en lieflijk. We aten heerlijk bij L’îlet Douceur waar we als dank nog een boodschap op de muur achter mochten laten.

Na het halen van een laatste vers stokbrood klaarden we uit en zetten koers naar Dominica.

Het voelde meteen weer vertrouwd op Dominica. De eerste middag liepen we het ons bekende rondje door het dorp toen we een tafel met daarop uitgestald kleine schilderijtjes zagen. We wilden er een kopen als aandenken aan dit prachtige eiland en wachtten geduldig op de verkoper. Bleek het de ‘mangoman’ van vorig jaar te zijn (zie blog: ‘fantastisch Dominica’)! Dubbel leuk aandenken dus!

Tayrona met aan boord Zwitser Armin en Colombiaanse Marisol was inmiddels ook aangekomen in de baai. Nu hadden we meer tijd om bij te kletsen. Buiten de befaamde rumpunch avond bij Pays, samen snorkelen en borrelen, wilden we ook de noordkant van het eiland ontdekken. Vorig jaar deden we de zuid-tour (zie blog ‘fantastisch Dominica’) en dat zorgde voor nieuwgierigheid naar meer.

De eerste stop leverde een prachtig uitzicht op een waterval op. In het naastgelegen hutje werden souvenirs gemaakt voor cruiseboot-toeristen door supervriendelijke mensen met interessante verhalen.

De volgende stop was om de Syndicate Falls te bezoeken. Doordat het recent veel had geregend, waren de paden modderig en glibberig. Na vier keer de rivier te hebben overgestoken kwamen we bij de spectaculaire waterval uit. Terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam, vergaapten wij ons aan het natuurgeweld.

Cold Soufrière stond als volgende stop op het programma. Na een korte wandeling kwamen we midden in de vulkaankrater uit met overal enorm stinkende sulfaatbronnetjes. Het koude, borrelende, sulfaat- en kalkhoudende water met er omheen onnatuurlijk groene plukken gras geeft een surrealistische aanblik.

Christopher Columbus was degene die het eiland ontdekte op een zondag in 1493 en besloot het Dominica (Latijns voor zondag) te noemen. Ook al kon hij door de stroming niet aan land, de baai waar hij de naam bedacht is wel een hele mooie!

Na een heerlijke lokale lunch bezochten we de chocoladefabriek waar we het hele proces van cacaoboon tot chocolade kregen uitgelegd.

Na nog een stop bij de enige gin distilleerderij op het eiland (want het is tenslotte rum, rum en nog eens rum dat hier de klok slaat) kwamen we als laatste uit bij de Red Rocks. Een rode rotsformatie die door zijn uiterlijk een buitenaards beeld oplevert.

Dat het een onrustig en raar seizoen is qua weer werd op Dominica extra duidelijk. We hadden al veel wind en regen gehad op Sint Maarten, Guadeloupe en ook op Dominica. Op een avond kregen we zelfs een tsunami-waarschuwing binnen. Op de Kaaiman eilanden was een aardbeving geweest en het hele Caribisch gebied kreeg zo’n waarschuwing. Gelukkig werd de melding voor ‘ons’ gebied heel snel weer ingetrokken maar we stonden weer even op ‘scherp’.

Dominica, ons tweede bezoek bevestigde onze mening dat het een overweldigend mooi eiland is met supervriendelijke mensen die met heel weinig heel tevreden zijn. En dat er weinig is, werd ook weer bevestigd. De supermarkten stallen hun paar producten zo uit dat het lijkt alsof het een volle winkel is. Restaurantjes sluiten wel eens hun deuren met de mededeling ‘Onze voorraad is op’. Veel inwoners zijn in de ochtend al stoned (Yellow herkende ons de eerste dag niet eens. Zie blog ‘fantastisch Dominica’) of lopen met een flesje bier over straat. Een man die duidelijk hard aan het werk was vertelde ons: “The young boys all like to smoke. I smoke too but you have to work if you want to smoke”. En dat werken vindt lang niet iedereen nodig.

We kregen ook nog een onverwacht afscheidskadootje in de baai. We hadden vorig jaar gehoord over een enkele dolfijn die af en toe de baai in kwam op zoek naar gezelschap. Vorig jaar over gehoord en dit jaar gezien! Marisol was de eerste geluksvogel en stuurde ons een filmpje dat ze een hele tijd met de dolfijn had gezwommen.

De volgende dag kwamen we met de dinghy thuis en zagen de dolfijn bij onze boeg. Snel bikini aan en hup het water in. Giel filmde vanaf het dek en kon hem zien zwemmen maar ik niet. Toen hij net naast me opdook was het toch even slikken. Best groot zo’n dolfijn. Daarna nog even snel gewisseld. Wat een bijzondere ervaring!