Zondagmiddagdebacle

Tijdens de refit hebben we alles in het werk gesteld om de mast te kunnen laten staan. Helaas kwam daar toch verandering in…

Toen Alani eindelijk weer in het water lag besloten we de eerste zondagmiddag vrij te houden voor gewoon lekker helemaal niks. Het plan was om de haven uit te varen, om de hoek het anker uit te gooien en dan gewoon liggen/hangen/niks doen.

Zullen we toch eerst ‘even’ de genua hijsen? Die is er af geweest voor een nieuwe UV-strip en ligt opgevouwen op het voordek. Yo, doen we, zo gebeurd.

Toen de genua 3/4 gehesen was, was er geen beweging meer in te krijgen. Het kreng wilde niet meer naar boven en ook niet meer naar beneden. Het enige dat er op zat was een van ons de mast in. Dat voor het eerst ‘de mast in’ stond nog op de planning om te beleven maar was zeer zeker niet gepland op die lekker-niks-doen-zondagmiddag.

Anyway, Marleen gaat de mast in. Na de bootmansstoel tevoorschijn te hebben gehaald, check-check-dubbelcheck of alles goed vastzit en gereedschap en telefoon in een heuptas te hebben gestopt, liert Giel haar naar boven.  Boven blijkt de fokkenval vast te zitten in de mast. Er zit niks anders op dan een nieuwe val aan de genua vast te maken en de oude door te snijden.

“Ben je klaar? Kan ik je naar beneden laten zakken?” vraagt Giel. “Wacht effe” is het antwoord. Met trillende handen wordt de telefoon uit het heuptasje gevist maar van dat trillen is op de foto gelukkig niks te zien.

Met knikkende knieën staat ze weer beneden.