Ondertussen in La Rochelle

Inmiddels zijn er weer een paar weken verstreken maar gaan we met de blog verder waar we gebleven waren.

In Cherbourg bezoeken we Cité de la Mer, een maritiem museum. We lopen -of liever gezegd kruipen en sluipen- door een onderzeeër, bezoeken een expositie over de Titanic (die ook in Cherbourg is geweest) en zien een interactieve onderwaterwereld-expo. Allemaal erg de moeite waard op een bewolkte dag.

De volgende stop is Kanaaleiland Guernsey, met een getijde-haven.

Even over getijde-havens: soms is een getijde-haven diep genoeg om altijd bereikbaar te zijn (en dan liggen de boten aan drijvende steigers, zie foto’s Boulogne vorige bericht) maar soms is hoogwater nodig om een haven in te kunnen. In zo’n geval ligt er een drempel bij de haveningang die met hoogwater diep genoeg ligt om overheen te kunnen varen. Als het waterpeil zakt, zorgt de drempel er voor dat het water niet uit de haven kan lopen en daardoor diep genoeg blijft voor de boten die er liggen.

De binnenhaven van Guernsey is bereikbaar 2 uur vóór tot 1 uur ná hoogwater. We zoeken op hoe laat het hoogwater is, berekenen hoe lang we ongeveer nodig denken te hebben om van Cherbourg naar Guernsey te varen, tellen daar wat speling bij op en stellen zo een vertrektijd van 5.00 uur ’s ochtends vast. Het is nog pikkedonker als we Cherbourg verlaten, lang leve de combi van papieren en digitale vaarkaarten!

De havendienst van Guernsey heeft ander nieuws voor ons. We worden aan een ‘quarantaine-steiger’ buiten de haven gelegd waar we te voet niet vanaf kunnen. We moeten ons eerst op covid laten testen en in zelfisolatie op de uitslag wachten. En, oh ja, de testlocatie gaat over vier uur pas weer open… In de tussentijd maken we schoon schip en tegen de tijd dat we kunnen gaan testen, roeien we met de dinghy (bijboot) naar de overkant. Na de test roeien we weer terug en gaan op de boot in isolatie in afwachting van de uitslag. Die helaas wat lang op zich laat wachten.

Na twee nachten quarantaine-steiger mogen we -met onze negatieve uitslagen- aan land waar geen enkele restricties meer gelden. Dat is heel fijn maar tegelijkertijd ook heel raar. Guernsey was het wachten meer dan waard! Per bus zijn we het hele eiland rondgereden met als tussenstop het “German Underground Hospital”. Voor de Duitsers was Guernsey een belangrijke ‘aanwinst’, van hieruit konden ze een groot gebied verdedigen. Die strategie was niet ontdekt door de Engelsen waardoor zij niet heel veel werk van de verdediging hebben gemaakt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hier een gigantisch ondergronds gangenstelsel gebouwd dat dienst moest gaan doen als ziekenhuis en munitie-opslagruimte voor de Duitsers. Een groot deel van het gangenstelsel is opengesteld voor publiek, wij waren erg onder de indruk van deze bizarre plek.

Vanuit Guernsey zijn we in een paar uurtjes naar Jersey gevaren. Hoewel het allebei Engelse eilanden zijn, hebben ze elk eigen regels met betrekking tot covid. Jersey heeft ook een getijde-haven en in afwachting van de opening lieten we ons testen maar hoefden hier (omdat we volledig gevaccineerd zijn) niet op de uitslag te wachten. Direct na de test konden we de haven in en het eiland gaan verkennen, met zijn prachtige en eindeloze kustlijn.

De windvoorspellingen voor de komende dagen (weinig en uit de verkeerde richting) zorgen ervoor dat we onze plannen bijstellen. Het eigenlijke plan was om Saint Malo en Roscoff te bezoeken maar we besloten om direct door te varen richting Golf van Biskaje. We bestudeerden de kaart en kwamen bij het eiland Ouessant uit, dat moest na een nacht doorvaren goed bereikbaar zijn. Onderweg er naartoe sprong naast ons iets uit het water, een dolfijn! Hij bleek onderdeel van een groep te zijn die een half uur lang met ons mee heeft gezwommen, geweldig!

De drie eilanden (waarvan Ouessant het meest westelijk) zorgen voor een trechtereffect qua stroming. Aan de oostzijde van Ouessant blijkt het onmogelijk om naar het zuiden te komen, de tegenstroming is net ze sterk als vol gas vooruit (de wind was inmiddels volledig weggevallen). Dan maar via de westkant. We waren er bijna….maar werden toen weer door de stroming flink weggezet. Aan de martelgang kwam uiteindelijk toch een eind toen we de baai (zonder stroming) binnenvoeren en de boot aan een meerboei vast konden leggen.

De volgende ochtend kregen we bezoek aan boord, douane, 4 man sterk. Onze paspoorten, eigendomsbewijzen en verzekeringspapieren werden geïnspecteerd en we kregen de vraag of we iets aan te geven hadden. “Hebben jullie alcohol, sigaretten, drugs of wapens aan boord?” “Nou, ehh, sigaretten, drugs en wapens niet maar alcohol wel…” “Dat doen jullie goed” antwoordde de beste man. We kregen een kopietje van het rapport en wensten elkaar verder een fijne dag.

Ouessant. We hadden er nog nooit van gehoord maar het bleek verrassend leuk met een aantal restaurantjes.

Na twee nachten Ouessant ging de tocht weer verder met Belle-Ile als doel. Volgens onze berekeningen qua wind en afstand zouden we in de loop van de volgende ochtend aankomen. De voorspelde regen viel gelukkig niet, af en toe werden we vergezeld door een groepje dolfijnen en met meer wind dan verwacht vlogen we met een snelheid van 7 à 8 knopen richting het zuiden.

Ook al was het gaan regenen, zelfs ’s nachts nam de wind niet af en hielden we dezelfde snelheid. De aankomsttijd werd hierdoor veel eerder dan verwacht en zo voeren we om 4.30 uur in het donker de baai van Belle-Ile in. Gewapend met een hoofdlamp scanden we in de natte duisternis de baai om tussen de dobberende boten een vrije meerboei te vinden.

De zon liet een paar uur later alweer zo’n prachtig uitzicht zien, de baai van Sauzon. In het kleine Sauzon namen we de bus naar het iets grotere plaatsje La Palais. Daar kregen we het bericht dat Jeu en Til hun hond Jambo -tevens knuffelbeer van Marleen- in hebben moeten laten slapen. Verdriet.

Het volgende eiland op onze route is Ile d’Yeu. De wind was helaas te zwak om fatsoenlijk vaart te houden dus zetten we de motor bij. Ile d’Yeu is klein en het dorpje leek al ver met voorbereiden op de winterslaap.

Als volgende bestemming staat La Rochelle op onze wensenlijst. Een gigantische jachthaven met veel watersportbedrijven met evenzoveel experts in huis. We hebben een aantal klussen die gedaan moeten worden: het sleepdeel van onze wind/sleep-generator functioneert niet, de ‘rem’ van ons stuurwiel is versleten waardoor er een vervelend gebonk te horen is (precies achter de hoofdkussens van ons bed…) en er is een probleem met de watermaker.

In La Rochelle zijn Hans en Danielle ons komen bezoeken. Samen met hen bezochten we het centrum van La Rochelle, wat een ongelooflijk gezellige en mooie universiteitsstad! Het was eigenlijk de bedoeling om met Hans en Danielle nog een stuk door te varen maar de combinatie afstanden-getijden-weer-kluslijsttegenvallers zorgt er voor dat we een paar dagen langer in La Rochelle blijven.

Het probleem met de watermaker wordt telefonisch besproken met Flevo Marina in Lelystad. Er schijnt in het apparaat een probleem te zijn dat we zelf niet kunnen oplossen. Het lijkt ons allemaal het beste om alvast contact op te nemen met een dealer in Zuid-Portugal. Die kunnen dan eventueel alvast onderdelen bestellen en als we over een x-aantal weken daar zijn kan het -hopelijk- snel worden opgelost zonder een aantal weken op leveringen te moeten wachten.

De stuurwielcombinatie wordt (met behulp van een lokaal geleend stuk gereedschap) gedemonteerd maar het twintig jaar oude kreng wil niet verder uit elkaar om de ‘rem’ te kunnen vervangen. Omdat het vrijdag einde van de middag is, zit er niks anders op dan nog een paar nachtjes bij de boeken om op de maandagochtendhulp te wachten.

Na afscheid te hebben genomen van Hans en Danielle gaan we ons in de sleepgenerator verdiepen. We hadden op de kluslijst van oud-eigenaar David gelezen dat het de tijd rijp was om het lager te vervangen. Ook bij dit apparaat bleek de tijd en vooral het zout zijn werk te hebben gedaan. Wat een klusje leek werd een klús en zo was de middag voorbij toen het uiteindelijk klaar was.

Vandaag, zondag, weten we nog niet precies wanneer we verder kunnen. Morgenochtend komt hulp voor het stuurwiel en we zijn afhankelijk van de uitkomst daarvan voordat we verder kunnen plannen. Ook het weer zal onderdeel uitmaken van de planning, voor komende week wordt er veel regen voorspeld in dit deel van de Golf van Biskaje.

Maar dat is juist het leuke en vooral onvoorspelbare aan deze reis, wij genieten er met volle teugen van!