Feest(dagen) in Suriname

Na 13 dagen op zee was het in de vroege ochtend van 22 december zo ver, land in zicht! Het duurde overigens lang voor we iets zagen want de kustlijn van Suriname is zo plat als een dubbeltje. In de monding van de Surinamerivier lagen drie Nederlandse boten op ons én op het juiste moment te wachten om samen de getijdenrivier op te varen.

Vanaf de rivier kregen we een eerste indruk van de pracht van Suriname. De rivier gaat tot ver in het Amazonegebied door en het eerste stuk leidde ons langs mooie maar vaak vervallen bebouwing, weelderig groen en prachtig Paramaribo. In Domburg hadden we een meerboei gereserveerd en zetten we weer voet aan land.

Het volbrengen van de Atlantische oversteek moest worden gevierd. En dat deden we. Onze eigen aankomst in Suriname vierden we met de bemanningen van Bojangles en Quelinda met djogo’s (flessen van 1 liter) Parbo bier en bitterballen en dat herhaalden we de volgende dagen toen ook Calluna, Satisfaction en Nilsson aankwamen. Met deze club brachten we ook de kerstdagen door en was het een en al gezelligheid.

We waren meteen onder de indruk van Suriname. Vanaf onze boot op de Surinamerivier hoorden we in de jungle aan de overkant regelmatig brulapen en als we aan de kant van Domburg aan wal gingen, liepen we door straten met kokospalmen, mango-, papaja- en broodbomen. En we maakten kennis met de vriendelijke Surinamers. Tijdens wandelingen stopte vrijwel iedereen met wat ze aan het doen waren om een praatje met ons te maken en ons te helpen waar nodig. En alles in het Nederlands: de voertaal, de verkeers- en reclameborden, alles.

Eerste kerstdag gingen we als niet-gelovigen met een aantal andere zeilers naar de Domburgse kerk, in de hoop een muzikale happening mee te maken. Het werden klanken uit een jaren-80 synthesizer, ook leuk. Na de mis werden we aangesproken door de dorpsoudste. We moesten en zouden mee naar het naastgelegen kerkterras om een drankje mee te drinken. Uit fatsoen gingen we mee voor een kop koffie maar hadden niet verwacht een volledige maaltijd voorgeschoteld te krijgen. Vriendelijk én gastvrij dus.

Direct na de kerstdagen konden we ons bij de douane in Paramaribo melden om in te klaren. Voor ons vervoer er naartoe hadden we Harry geregeld. Surinamer Harry is 78 en verdient een centje bij door toeristen rond te rijden. Over iedere hoek van iedere straat wist hij iets te vertellen wat het een fantastische rit maakte. Na in Paramaribo een paspoortstempel en datakaartje te hebben geregeld, liet Harry ons kennismaken met roti in -volgens hem- het beste rotihuis van Paramaribo. Vervolgens reed Harry ons al vertellend rond door Paramaribo. Dat hij in het centrum 20km/uur reed om zijn verhaal te kunnen doen en er daardoor een toeterende file achter ons ontstond, deerde hem totaal niet.

Met de bemanning van Calluna bezochten we Fort Nieuw Amsterdam en kregen daar een eerste indruk van het slavernijverleden van Suriname. We waren het er met alle Nederlandse zeilers over eens dat er in Nederland te weinig wordt onderwezen over deze periode van onze geschiedenis.

Na Fort Nieuw Amsterdam reden we door naar Mariënburg en namen daar een korjaal (boomstamkano) naar Plantage Bakkie. Voormalige koffieplantage en nu museum Bakkie is alleen via het water te bereiken en wordt bewoond en gerund door Bas en nazaat/erfgename Marsha. Bas vertelde ons uitgebreid over de geschiedenis van Bakkie en over het slavernij- en plantageverleden van Suriname. Vroeger lagen er vele plantages aan de Suriname- en Crommewijnerivier maar het was wettelijk vastgelegd dat failliete of gestopte plantages hun gebouwen af moesten breken om tot-slaaf-gemaakten geen kans te geven zich daar te verschuilen of te vestigen. Van veruit de meeste plantages is niets meer te zien, het immense gebied is volledig teruggenomen door de jungle.

Op oudejaarsdag gingen we met in totaal 14 zeilers met een korjaal naar Paramaribo. In Suriname wordt op deze dag overdag ‘Owru Yari Fest’ gevierd en dat doen ze met een wedstrijdje wie-heeft-de grootste-rotjes-mat’, keiharde muziek en rubber verbranden met motoren. We waren voorbereid en hadden oordoppen in. Wat een feest!

Paramaribo is een prachtige stad maar veel van de gebouwen zijn helaas door gebrek aan geld en ontwikkelingszin vervallen. Enorm zonde! In Paramaribo bezochten we Fort Zeelandia met een expositie over de geschiedenis van Suriname, zeker een bezoekje waard.

Met de bemanning van Nilsson gingen we naar plantage Peperpot waar een paar van de weinig overgebleven plantage-gebouwen te bezoeken zijn. De voormalige eigenaarswoning is omgetoverd tot restaurant, de koffieloods wordt momenteel omgebouwd tot evenementenlocatie en de koffiefabriek wacht in vervallen staat op de geplande restauratie.

Het bijbehorende Peperpot Natuurpark heeft een breed looppad dwars door de prachtige jungle. Halverwege het pad hebben we veel apen gezien maar begon het ook te regenen. Hard te regenen. De bamboestruik waar we onder stonden bood veel te weinig bescherming en het zag er niet naar uit dat de regen snel zou ophouden. Zeiknat en met soppende schoenen kwamen we terug bij de auto.

Die regen was het grote nadeel van onze tijd (in de korte regentijd december-januari) in Suriname. Het begon steeds vaker en steeds harder te regenen met een constant hoge temperatuur. Zwemmen of afkoelen in de Surinamerivier was geen optie. Het water van de rivier is bruin en wordt bewoond door piranha’s, kaaimannen en slangen. In onze boot werd het steeds vochtiger en klammer en ramen openzetten was door de vele regenbuien onmogelijk. Natgeregende of gewassen kleding, we kregen niks meer droog. Toen er binnen én buiten her en der schimmelvlekken begonnen te ontstaan, werd het de hoogste tijd om ons vertrek uit Suriname te plannen.

We hebben een fantastische tijd gehad in Suriname. Een prachtig land met heel vriendelijke mensen en niet te vergeten héérlijk eten. Door de Indonesische, Chinese, Creoolse, Indiase en vele andere invloeden is de Surinaamse keuken heel uitgebreid en een van onze favorieten.

In aanloop naar ons vertrek kwamen we onze belofte na om met Harry nog een middag mee naar het casino te gaan, vulden diesel- en watertanks, deden met de overgebleven Surinaamse dollars een laatste rondje boodschappen, klaarden uit in Paramaribo en namen afscheid van de andere zeilers. Dag prachtig Suriname!