Golf van Biskaje: check!

Nadat we in San Sebastian ons laatste bericht hadden geplaatst werden we getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang. Voordat we met onze dinghy aan wal gingen voor een laatste ronde pintxos, zijn we een rondje om Alani gevaren om foto’s te maken…

Het onderweg naar Bilbao posten van de zonsondergangfoto op Facebook leverde een onverwacht maar supergezellig weerzien op. Hans en Anita Hendericks zijn met een camper onderweg en bleken nog geen 10 km van de haven op een camping te staan.

Na bij ons aan boord te hebben bijgekletst met koffie met gebak (geen Limburgse vlaai maar wel mierzoete lokale baksels) namen we de metro naar het centrum van Bilbao. Een bezoek aan het Guggenheim museum stond al jaren op onze verlanglijst en nu was het dan zover. Wat een ongelooflijk mooi gebouw midden in een historische stad. Binnenin het museum bleek de aanwezige kunst ons allemaal niet te bekoren maar het gebouw zelf maakte onze verwachtingen waar en daarmee het bezoek meer dan waard.

De ‘nabespreking’ in een lokale pintxobar mondde uit in een heel gezellige avond!

De tocht van Bilbao naar Santander was er een uit de boeken. De knalrode gennaker werd vergezeld door een uitgeboomd grootzeil en uiteindelijk konden we zeilend de hele baai van Santander door totdat we op de plaats van bestemming het anker konden laten zakken.

In Santander kregen we weer bezoek van de douane. Ook deze Spaanse variant werd met vlag en wimpel doorstaan en leverde ons weer een mooi kopietje op voor in het plakboek.

Onderweg naar Gijon besloten we bij gebrek aan wind cq. verkeerde windrichting een nacht te ankeren in de baai van San Vicente de la Barquera maar werden door wild wijzende en roepende vissers doorverwezen naar het plaatselijke jachthaventje. Dat was nu net niet de bedoeling (gratis ankeren versus havengeld) maar onze boot werd in dit slapende vissersdorpje wel de bezienswaardigheid van de avond.

Ook de volgende dag bleef de beloofde wind uit en al motorend staarden we naar de enorme bak water om ons heen. We kregen een groep krijsende meeuwen in ons vizier maar er was geen vissersboot te bekennen die zij normaal gesproken volgen. We kwamen er hier achter dat zij met dit gedrag hun slaatje proberen te slaan uit een groep jagende dolfijnen. In dit filmpje misschien niet heel goed te zien maar de meeuwen storten zich letterlijk in het water om een stukje vis te kunnen bemachtigen.

Bij aankomst in Gijon worden we opgewacht door de bemanning van de Nederlandse boot ComeDi. We hebben Perjan en Micheline ontmoet in La Rochelle en het is leuk elkaar hier weer te zien en te mijmeren over wat we in de tussentijd allemaal hebben gezien en gedaan.

We wisten bij aankomst in Gijon al dat we hier een aantal dagen zouden blijven. De komende dagen zou de wind uit het westen en dus uit de verkeerde richting waaien en de golven zouden in hoogte toe gaan nemen. Tegen wind en golven inbeuken hebben we eerder meegemaakt en afgezworen en meerdere dagen wachten op het draaien van de wind wilden we liever doen in een grote stad dan in een klein dorp.

De volgende dag liepen we rond lunchtijd helemaal om de haven heen naar het havenkantoor om ons aan te melden. De havenmeester was er even niet en in afwachting van zijn terugkeer bestelden we op een naastgelegen terras twee koppen koffie. “No, no coffee now”, antwoordde de rondrennende ober. We keken om ons heen wat de andere gasten zoal dronken maar veel meer dan bier en wijn zagen we niet. De mensen aan het tafeltje achter ons hadden iets dat we eerder hadden gezien en wilden proberen: een fles met spul dat vanaf zo hoog mogelijk in glazen wordt geschonken. Nou, die maar dan. We wezen er naar en het eerste spijtgevoel deed zijn intrede bij het arriveren van het spul en het lezen van het etiket: Sidra Frutos oftewel fruitcider… Bij de eerste slok was de lol van het proberen er al af. Gadverdamme. Bij de tweede slok vroegen we ons af hoe we hier met goed fatsoen weg konden komen en bij de derde slok stond ons besluit vast. Een vierde slok ging er niet komen. We rekenden af (gelukkig maar € 3) en net toen we weg wilden gaan spraken de -bleek toen- Britse toeristen aan het tafeltje achter ons (waar we het drankje van hadden aangewezen) ons aan. Of we onze glazen en de fles niet leeg gingen drinken? Eh nee, we vinden het niet zo lekker. Hun opluchting was duidelijk zichtbaar. Ook zij vonden het smerig en waren blij dat ze niet de enigen waren en ons voorbeeld zouden kunnen volgen.

Toen de weersvoorspellingen verder verslechterden en er harde wind en veel regen aan zat te komen, werd duidelijk dat er nog een kleine week aan ons verblijf in Gijon zou worden toegevoegd. We verplaatsten Alani naar een langer steiger met meer kikkers zodat we haar extra goed vast konden leggen voor de naderende storm.

We waren blij in een grote stad te zijn maar toen boodschappen doen een uitje werd en we alle hoeken van het centrum hadden doorgewandeld, wilden we toch graag het liefste verder. Toen de harde wind en veel regen ons uiteindelijk bereikten, werd in ieder geval duidelijk dat we de juiste keuze hadden gemaakt door te blijven.

Om van een van de regendagen een gezellige dag te maken, nodigden we de bemanningen van ComeDi en onze Noorse en Finse ‘buurboten’ uit voor een hapje en een drankje. Noorse solozeiler John van boot Star Trek gaat als grote plan ongeveer dezelfde route als wij varen en samen met hem, Perjan en Micheline stelden we de juiste vertrekdag vast om in één ruk van Gijon naar A Coruña te varen wat een nacht doorvaren zou betekenen.

Star Trek vertrok ’s ochtends als eerste, daarna wij, gevolgd door ComeDi. Het weer was wel wat beter dan afgelopen dagen maar nog steeds een beetje onstuimig. De toch nog hoge golven lieten de boot ‘rollen’ en maakten van alledaagse dingen als koffiezetten en toiletbezoek een uitdaging en de wind ging van aangenaam naar heel hard met af en toe een pittige bui. Tijdens een aanhoudende bui met draaiende wind en rollende boot besloten we de nacht niet door te varen maar een rustige ankerplaats op te zoeken om een paar uurtjes slaap te kunnen krijgen. Om hem van onze plannen op de hoogte te brengen probeerden we marifooncontact te krijgen met John vóór ons maar dat lukte niet. We belden met Perjan en Micheline achter ons en kregen te horen dat zij zojuist motorproblemen hadden gekregen. We kozen de dichtstbijzijnde haven uit waar we naartoe zouden varen en bleven standby voor het geval we ComeDi naar binnen moesten slepen. Gelukkig stond de plaatselijke reddingsdienst paraat en stuurden zij een boot de zee op om ComeDi de haven van Luarca binnen te slepen. Intussen hadden wij gelukkig wel contact gekregen met John zodat hij wist wat er aan de hand was. Hij was inmiddels ook een vluchthaven ingevaren om een paar uurtjes slaap te kunnen krijgen.

De volgende ochtend zag de omgeving er heel anders uit. Het was een zonnige, windstille dag dus was de barre tocht van de dag ervoor moeilijk voor te stellen. Helaas konden wij Perjan en Micheline niet verder helpen bij het oplossen van het probleem en vervolgden wij onze tocht naar A Coruña.

Overdag geen wind maar wel een heerlijk zonnetje en een groep dolfijnen die een stuk met ons meezwom (hier kunnen we geen genoeg van krijgen!). ’s Avonds om 22.00 uur nam de wind eindelijk dusdanig toe dat we konden zeilen en het gebrom van de motor uit konden zetten. De volgende ochtend voeren we om 5.30 uur in het donker en in de mist de haven van A Coruña binnen. Later in de middag kwam Star Trek de haven binnenvaren en de volgende ochtend ComeDi. De Golf van Biskaje en 1.524 nautische mijlen liggen achter ons!

Van de noordkust van Spanje is San Sebastian wat ons betreft de absolute winnaar maar dit hele -ons onbekende- gebied van Spanje heeft ons positief verrast. Het mooiste stuk vonden wij van Saint Jean de Luz tot en met Bilbao.

Als laatste willen we iedereen bedanken voor de leuke en lieve reacties, zo leuk om te lezen dat er zo veel met ons ‘meereizen’!