De USVI’s en BVI’s

De USVI’s en de BVI’s. De wat? De United States Virgin Islands en de British Virgin Islands oftewel de Amerikaanse en Britse Maagdeneilanden.

Omdat het Puerto Ricaanse eilandje Culabrita door hoge golven niet bereikbaar was, motorden en hakten we tegen wind en golven in verder naar de Maagdeneilanden. We hadden niet uitgeklaard op Puerto Rico om eerst een Amerikaans Maagdeneiland te kunnen bezoeken. We kozen voor Saint Thomas en net voor zonsondergang dropten we ons anker in Druif Bay.

De volgende dag gingen we verder naar de baai bij hoofdstad Charlotte Amalie en werd ons direct duidelijk dat Saint Thomas niet onze ‘cup of tea’ was. Een prachtig authentiek centrum dat was omgetoverd tot een cruiseboot toeristenparadijs. We struikelden over de belastingvrije juweliers, souvenirwinkels, neonverlichte etalages en mensen die ons van alles aan wilden smeren. Na nog een dag met de bus te zijn rondgereden wisten we het zeker, Saint Thomas en wij waren geen match (voor degenen die de USVI’s op hun verlanglijst hebben staan: Saint John schijnt vele malen mooier en vriendelijker te zijn).

We klaarden uit, haalden het anker op en zetten koers naar het Britse eiland Jost van Dyke waar een compleet andere maar zo fijne sfeer heerste. Een kneuterig eiland met supervriendelijke en relaxte mensen.

Omdat er harde wind op komst was konden we helaas niet lang blijven en verkasten we naar de beschutte baai Soper’s Hole op het eiland Tortola. We zaten op een bankje toen we Nederlands hoorden praten. Het was Henk met zijn Nederlandse B&B gasten. Brabander Henk woont al 35 jaar op Tortola en zijn onuitputtelijke verhalen zijn geweldig. Hij nodigde ons meteen uit voor de nieuwjaarsborrel die de eerstvolgende zondag door een groep op Tortola wonende Nederlanders werd georganiseerd. Omdat dat een uur rijden was, schakelde hij direct een andere Nederlander in voor vervoer van en naar onze baai.

Zo gezegd, zo gedaan. We werden opgehaald en reden eerst naar het huis van Henk. Hij had de zelfgemaakte bitterballen nog niet klaar. Terwijl Giel hem hielp met de bitterballen, vergaapte ik me aan het uitzicht. Nadat Henk’s huis was verwoest door orkaan Irma, had hij alles eigenhandig weer opgebouwd. Met gevonden spullen en een berg creativiteit had hij er een waar paradijs van gemaakt.

De nieuwjaarsborrel was bij weer een andere Nederlander thuis, in een villa op een schiereiland met aan alle kanten een prachtig uitzicht. Een erg gezellige middag waarbij de stroopwafels, bitterballen en frikadel speciaal niet ontbraken, heerlijk!

Na een paar dagen met heel harde wind en veel regen brak de zon weer door de wolken. Henk vroeg of we zin hadden in een barbecue op het strand van Brewer’s Bay. Dat hadden we zeker en na een dikke week Soper’s Hole was het sowieso tijd om verder te gaan. We ankerden in Brewer’s Bay, marineerden gamba’s, maakten een aardappel- en meloensalade en gingen met de dinghy naar het strand. Daar stond Henk ons samen met een Amerikaan op te wachten. De Amerikaan bleek de organisator en had niet minder dan 100 mensen uitgenodigd. Stonden we daar met onze bescheiden portie eten…

Gelukkig kwamen er bij lange na niet zoveel mensen opdagen maar de Amerikaan bleek wel iets vergeten te zijn. De barbecue. Niet onbelangrijk. Terwijl hij druk ging telefoneren, loste Henk het op door een vuurtje te maken zodat onze gamba-spiesen toch goed van pas kwamen. Later kwam er toch iemand met een rooster op de proppen en kon de berg vlees van de Amerikaan alsnog worden gebraden. Eind goed, al goed.

De volgende bestemming was het privé eiland Guana. Een eiland met een hagelwit poederstrand en een resort met luxe vakantievilla’s verstopt in de bergen. Het resort was niet toegankelijk maar we hebben een heerlijke middag op het prachtige strand doorgebracht.

Op het moment van vertrek van Guana Island bleek onze ankerketting zich op zeker 5 plaatsen om een dikke steen te hebben gedraaid. Met Giel’s aanwijzingen vanaf de boeg manoeuvreerden we voorzichtig tussen de stenen door en kregen we het anker gelukkig zonder problemen weer aan boord.

Het vaargebied van de Maagdeneilanden is in 1 woord fantastisch. Alle eilanden liggen op steenworp afstand van elkaar dus de tochten zijn nooit langer dan een paar uurtjes. Het gebied is dé plek om met familie of vrienden een boot te huren om eilanden te hoppen. Wat het meteen voor ons ‘cruisers’ minder aantrekkelijk maakt vanwege het gigantische aantal huurboten met al dan niet vaarervaring. Overbevolkte baaien, boten die weinig tot geen rekening met elkaar houden en een kakafonie aan muzieksoorten.

Gelukkig willen de bemanningen van huurboten ’s avonds graag buiten de deur eten dus zijn de nagenoeg onbewoonde eilanden voor hen niet interessant. En zo vonden wij weer een heerlijk rustige baai op Peter Island. Wanneer je maar over het water keek, kwam er ergens wel een schildpaddenkop boven water om naar lucht te happen. Het blijft een bijzonder iets.

Geluid aan! Op het moment dat de schildpad boven komt, hoor je hem naar lucht happen:

Op Peter Island ligt een door orkaan Irma verwoeste en daardoor verlaten villa. De wandeling er naartoe was pittig maar we werden regelmatig beloond met een prachtig uitzicht. Aan de andere kant van de baai werd hard gewerkt om een verwoest resort weer op te bouwen dus binnenkort zal Peter Island er weer heel anders uit gaan zien.

Als laatste bestemming op de BVI’s stond het eiland Virgin Gorda op onze planning. Op Virgin Gorda bevinden zich The Bath’s, een nationaal park met gigantische granieten rotsblokken. Sommige van deze blokken vormen doorgangen en grotten. Een surrealistische plek.

Op de oorspronkelijk geplande bezoekdag stonden er veel te hoge golven om bij de meerboeien bij The Baths zelf te komen. We weken uit naar het nabijgelegen Scrub Island waar de baai wonderbaarlijk vlak en rustig was.

De volgende dag voeren we weer naar Virgin Gorda. De golfslag bij The Baths bleek nog steeds te hoog maar ankeren bij de stad Spanish Town ging wel. In bikini en zwembroek in de dinghy met alle kleren in een waterdichte tas trotseerden we de enorme golven naar de haven. Van daar met een minibus naar The Baths. Het was alle moeite meer dan waard, wat een surrealistische maar ongelooflijke mooie plek.

We hadden graag meer van Virgin Gorda gezien maar omdat door de golven de boot als een kermisattractie slingerde en het weer de komende dagen niet zou verbeteren, klaarden we na ons bezoek aan The Baths uit en gingen terug naar Peter Island voor een laatste rustige nacht op de BVI’s.

De volgende ochtend maakten we de boot klaar voor vertrek, kookten alvast de maaltijd voor onderweg (hoe lekker kan hutspot met gehaktballen af en toe zijn!) en kwam Henk op de terugweg van een vistocht langs om afscheid te nemen. Op naar Sint Maarten!